Visie voor de Maastrichtse wijk Randwyck naar aanleiding van de publieke call Dromen voor Randwyck
Jaartal
2024
Locatie
Randwyck, Maastricht (NL)
Opdrachtgever
Bureau Europa
MUNDUS Randwyck
Ruim 30 jaar na de betrokkenheid van O.M. Ungers, de geestelijk vader van de Archipelstad, is de fragmentatie van het stadsdeel Randwyck nog steeds een feit. Het MECC, het UMC+, Heugem, de woonbuurten rond het Gandhiplein en het Erasmusdomein en het bedrijventerrein aan de Molensingel: ze liggen als losse stedelijke eilanden naast elkaar, met centraal een grote lege parkeervlakte. Maar deze leegte staat wel onder druk, zo tonen de nieuwe studentenwoningen aan de Oeslingerbaan. Randwyck-Noord raakt stilaan dichtgebouwd, maar een identiteit is nog altijd niet gevonden. Laten we de leegte die er nog is omarmen!
In de oudheid is de Mundus de plek op het kruispunt van twee wegen van waaruit de stad werd gesticht. Burgers en buitenlui groeven een grote put, als tegenhanger van de tempel, waar ze voedsel en aarde van het omringende land in gooiden ter ere van de goden. Bij de inauguratie van de Mundus kreeg de stad haar naam. Terwijl de stad er rond groeit en bruist, blijft de Mundus zelf luw en leeg. Een toepasselijke metafoor voor een stadsdeel op zoek naar samenhang, centrum en karakter?
De Mundus is concentrisch opgevat. In het midden een leegte, omzoomd door boompartijen en subtiele hoogteverschillen in het terrein. Hier wordt gespeeld, gerust, gewandeld. Een paviljoen biedt enige beschutting, als plek voor contemplatie, maar ook voor ontmoeting. De bebouwing verdwijnt naar de achtergrond. In een tweede ring liggen de bestaande gebouwen (studentenhuisvesting, sportfaciliteiten, helipad) maar ook nieuwe elementen, zoals een boomgaard of een amfitheater. De invulling van het park zou met input van alle gebruikers tot stand moeten komen. De buitenste ring verbindt de Mundus met de omliggende stedelijke eilanden. Aan de noordwestzijde krijgt de Singel een aftakking die verkoelend water het park binnenbrengt. Aan de zuidzijde steekt het park de Oeslingerbaan over. Door fragmenten van stedelijke natuur te verbinden ontstaan natuurlijke corridors voor planten en dieren. Voor de omwonenden, werknemers en bezoekers biedt dit de toegang tot het park om de hond uit te laten, een rondje te hardlopen of een rustig plekje te zoeken.